zondag 25 maart 2012

Benedizione

Don Ivo heeft ons weer overgeslagen dit jaar.

Elk jaar, in de aanloop naar pasen, gaat de pastoor alle huizen langs om ze in te zegenen met wijwaterkwast en passend geprevel, tegen een kleine vergoeding waarvan de precieze hoogte wordt overgelaten aan de draag- en geloofskracht van de bewoners.

Toen ik hier pas woonde, keek ik nogal op van die stemmige oudere heer - met dat opmerkelijke hoofddeksel - aan mijn deur. Maar hij mocht best even binnenkomen.
Hij wilde weten welke religie ik aanhing. 'Ik was van huis uit protestant', zei ik, 'maar...'
Hij wachtte mijn ongeloofsverklaring niet af en begon over iets anders. Don Ivo weet wat hij doet.

Het heilige water bleef in het vat, maar hij wilde wel een kopje koffie. Een kwartiertje heeft hij zitten keuvelen over de gevaren van de oprukkende islam, kennelijk in de hoop een raakvlak te vinden. De bejaarde buurvrouw heeft hem nadien nog gevraagd of hij ons had weten te stichten. 'Ik denk niet dat ik daaraan hoef te beginnen', zei Don Ivo.

Een tijd lang kwam hij elk jaar terug, telkens verbazing veinzend als hij wéér een kind aantrof dat hij niet gedoopt had. De laatste keer stuurde hij een vervanger, Padre Guido, een stokoude, zegenbevoegde ex-missionaris op de fiets. Die heb ik opnieuw moeten uitleggen dat we geen wijwater van node hadden, waarop hij een kruis sloeg en pijlsnel wegtrapte.

We hebben nu al een jaar of wat geen geestelijke meer op ons erf gezien en moeten het zonder spirituele ondersteuning stellen. Ik denk dat we zijn opgegeven. Maar we tellen onze zegeningen.


5 opmerkingen:

  1. Wat een grappig verhaal dit :) Toen mijn Canadese protestantse man en ik in de katholieke kerk in het ienieminie dorpje waar mijn ouders wonen in zuid-Limburg wilden trouwen, moesten we vanuit Canada een gesprek via de webcam voeren waarin we moesten beloven dat eventuele kinderen dan toch op zijn minst katholiek zouden worden opgevoed en zouden worden gedoopt. Anders mochten we niet in zijn kerk trouwen. Vervolgens was er nog een heel vreemd gesprek bij hem thuis een paar dagen voor de bruiloft, dat voornamelijk over seks ging en dan vooral welke soorten seks er volgens het katholieke geloof niet mochten. Aangezien Canadezen veel ingetogener en conservatiever zijn dan Nederlanders zat mijn man met stomheid geslagen en met rode oortjes de pastoor aan te gapen ;)
    Nee dan doe mij de protestantse kerk maar, die ene keer per jaar dat we toch niet onder een kerkbezoek uitkomen. Daar kun je tenminste lekker anoniem aanschuiven als het je uitkomt, zonder enige morele verplichting achteraf.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik kan het me helemaal voorstellen van je man :D
      Het zijn hoogst eigenaardige gebruiken waar ik altijd weer met bevreemding kennis van neem. Dat ze expliciet op de kinderen uit zijn, vind ik ook wel verontrustend.

      Verwijderen
  2. Toch wel jammer, zo'n Don Ivo hoort er toch wel een beetje bij. Al was het maar om een flinke borrel mee te drinken?!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. in het kader van de lokale folkore dan he. Niet dat ik een voorstander ben van religie of mensen die dat proberen te verspreiden.

      Verwijderen
    2. Er heerst tussen ons en Don Ivo een soort gewapende vrede. WIJ niet in de kerk, HIJ niet op ons terrein, is de stilzwijgende overeenkomst.

      Overigens is hij verder wel de Grote Baas van het dorp hoor, die man is reuze slim en een uitstekend strateeg.

      Verwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.